een heftige week
Blijf op de hoogte en volg Wilma
24 Mei 2016 | Oeganda, Mukono
Een heftige week zowel voor mezelf als voor hier.
Op 12 mei begon het gedoe, pijn in mijn rechterheup. De pijn ging niet over en s'nachts was ik dan ook uren wakker. Daar rust je dus niet echt vanuit. In plaats van beter wordt het heftiger.
Zondagnacht zag ik het niet meer zitten, kon niet liggen, zitten en staan ook maar even. Om 3 uur ben ik mijn huis op gaan ruimen en mijn koffer in gaan pakken: ik had het gehad en wil alleen nog maar huis. Iedereen was erg lief en er wordt volop voor me gebeden. Maar zoals de meeste wel weten begin bij iedere knuffel huilen.
Piet is gaan bellen met SOS international om mijn vlucht om te zetten maaaar daar heb je dan weer een formulier voor nodig: fit to fly. en laat ze dat nu hier in de kliniek niet hebben. Na overleg met Marinus naar een hele luxe ( voor begrippen hier ) hele dure internationale dokterspraktijk gegaan om zo'n papiertje.
De dokter ( Marinus was mee om uit te leggen) heeft me onderzocht en het bleek dat ik een spastick musle had net boven mijn heup. Gewoon een spier die altijd verkrampt was vandaar de pijn Medicijnen en fysio zou het moeten verhelpen.
En mocht het niet overgaan dan zou hij als nog een formulier voor me schrijven. En gelukkig het heeft geholpen. heb nog wel wat pijn maar daar is goed mee om te gaan.
Die zelfde avond worden Piet en Pita geroepen omdat baby Chris erg ziek is. Is helemaal slaap en was al zwak maar heeft nu koorts boven de 41 en kan niets binnen krijgen en houden. Zij zijn tot 12.00 uur gebleven en werden om 4.00 uur weer gebeld om direct te komen omdat het steeds slechter ging. Gelukkig waren ze bij hem toen hij om 4.30 uur gestorven is.
Dinsdagochtend om 9.30 uur een herdenkingsdienst, iedereen van jong tot oud is hierbij, alles ligt dan even stil hier. Hier worden zeker baby's dezelfde dag nog begraven maar de kinderen van hier moeten altijd naar het politiebureau waar ze vandaan komen omdat daar de papieren ingevuld moeten worden.
Het was een mooie dienst uncle Bosco leidde hem en er werden liederen gezongen samen met een aantal aunti's. Piet heeft gesproken en ook de pastor. Vooral naar de kinderen toe, dat ze verdrietig mogen zijn maar dat we vooral de mooie herinneringen van zijn korte leven ( 9 maanden) moesten bewaren. Verdriet was er maar het mooie is dan dat je ziet dat de oudere kinderen de jongste troosten. Was erg indrukwekkend.
Daarna gaat het leven en vooral hier weer verder,
Met mij gaat het steeds beter, ben alweer volop bezig met het eten geven van baby's en krijg vanaf nu overdag de zorg voor Solomon.
Daarover volgende blog weer.
lieve groet Wilma
Op 12 mei begon het gedoe, pijn in mijn rechterheup. De pijn ging niet over en s'nachts was ik dan ook uren wakker. Daar rust je dus niet echt vanuit. In plaats van beter wordt het heftiger.
Zondagnacht zag ik het niet meer zitten, kon niet liggen, zitten en staan ook maar even. Om 3 uur ben ik mijn huis op gaan ruimen en mijn koffer in gaan pakken: ik had het gehad en wil alleen nog maar huis. Iedereen was erg lief en er wordt volop voor me gebeden. Maar zoals de meeste wel weten begin bij iedere knuffel huilen.
Piet is gaan bellen met SOS international om mijn vlucht om te zetten maaaar daar heb je dan weer een formulier voor nodig: fit to fly. en laat ze dat nu hier in de kliniek niet hebben. Na overleg met Marinus naar een hele luxe ( voor begrippen hier ) hele dure internationale dokterspraktijk gegaan om zo'n papiertje.
De dokter ( Marinus was mee om uit te leggen) heeft me onderzocht en het bleek dat ik een spastick musle had net boven mijn heup. Gewoon een spier die altijd verkrampt was vandaar de pijn Medicijnen en fysio zou het moeten verhelpen.
En mocht het niet overgaan dan zou hij als nog een formulier voor me schrijven. En gelukkig het heeft geholpen. heb nog wel wat pijn maar daar is goed mee om te gaan.
Die zelfde avond worden Piet en Pita geroepen omdat baby Chris erg ziek is. Is helemaal slaap en was al zwak maar heeft nu koorts boven de 41 en kan niets binnen krijgen en houden. Zij zijn tot 12.00 uur gebleven en werden om 4.00 uur weer gebeld om direct te komen omdat het steeds slechter ging. Gelukkig waren ze bij hem toen hij om 4.30 uur gestorven is.
Dinsdagochtend om 9.30 uur een herdenkingsdienst, iedereen van jong tot oud is hierbij, alles ligt dan even stil hier. Hier worden zeker baby's dezelfde dag nog begraven maar de kinderen van hier moeten altijd naar het politiebureau waar ze vandaan komen omdat daar de papieren ingevuld moeten worden.
Het was een mooie dienst uncle Bosco leidde hem en er werden liederen gezongen samen met een aantal aunti's. Piet heeft gesproken en ook de pastor. Vooral naar de kinderen toe, dat ze verdrietig mogen zijn maar dat we vooral de mooie herinneringen van zijn korte leven ( 9 maanden) moesten bewaren. Verdriet was er maar het mooie is dan dat je ziet dat de oudere kinderen de jongste troosten. Was erg indrukwekkend.
Daarna gaat het leven en vooral hier weer verder,
Met mij gaat het steeds beter, ben alweer volop bezig met het eten geven van baby's en krijg vanaf nu overdag de zorg voor Solomon.
Daarover volgende blog weer.
lieve groet Wilma
-
24 Mei 2016 - 10:13
Nico Sjoer:
Ha lieve Wilma! Pfff.... zo tol je van het een in het ander. Heel erg blij voor je dat je zelf weer goed op de been bent! Liefs van Dorine en mij, Nico -
24 Mei 2016 - 10:15
Mieke:
He Wilma,
Wat een beproeving!
Neem je zelf wel eens rust tussendoor, lieverd??
Hou je haaks!
groeten van ons
-
24 Mei 2016 - 12:50
Marijke:
wat afschuwelijk dat je zo'n pijn had. Gelukkig gaat het nu wat beter.
wat maken jullie daar een hoop ellende mee. respect voor alle hulpverleners daar.
groetjes -
24 Mei 2016 - 14:02
Nel Oostdijck:
Wat fijn dat het weer goed met je gaat en je toch nog even kunt blijven.
Je maakt wel het een en ander mee. Zoals ook dat overlijden van de baby. groetjes. -
24 Mei 2016 - 14:33
Theo Olga En Bas:
Oei
Moest je bijna noodgedwongen naar huis. Gelukkig kun je weer uit de voeten. Droevig van de baby, Je maakt van alles mee, blije, maar ook trieste momenten.
Het beste Wilma..
-
24 Mei 2016 - 18:15
Marion:
Lieve wilma, jij appte vanmiddag, dat je weer een blog had geschreven. Zeg ik nog.. leutig en vond het leuk om weer te gaan lezen van je wonderlijke avonturen daar. Nu, denk ik... leutig?!? Wat een nare tijd zeg. Gelukkig gaat het met jou weer beter. Groetjes en tot de volgende blog. Marion -
24 Mei 2016 - 18:40
Corrie Van Dijke:
Hoi lieve Wilma net je blog gelezen. Wat heftig, als je er goed over na denkt hebben wij het toch goed hier in ons kikkerlandje. Groetjes en tot gauw Corrie en Rien -
24 Mei 2016 - 19:29
Titania:
Oh. Wilma, wat een heftigheid allemaal. Je slaat je er weer goed doorheen ( zoals we van jou gewend zijn.) Doorzetter! Love you.. Hug, Titania -
24 Mei 2016 - 20:25
Ingrid:
Hoi Wilma,
Wat een toestand zeg! Fijn dat het met jou alweer beter gaat. En wat erg van de kleine
Chris ik heb hem nog op een foto staan. Ik hoop voor je dat het de komende weken niet
zo heftig is voor je. Heel de dag voor Salamon zorgen is ook best pittig denk ik.
Nathalie vond de foto's van Rashd en Collin erg leuk, vooral Rashid met die lange haren!!
Groetjes aan iedereen op NA
Lieve groeten Ingrid
-
24 Mei 2016 - 20:57
Bas Slaats:
Hoi Wilma,
Goh... dat is heftig. Gelukkig dat het weer wat beter met je gaat.
Je bent echt een doorzetter! Trots op jou!
Gr Bas -
25 Mei 2016 - 01:04
Roald En Rianne:
hoi Wilma,
erg vervelend voor je geweest, maar wat fijn dat het nu goed gaat
heel erg verdrietig dat Chris is overleden.
het is allemaal wel erg heftig
heel veel sterkte en bidden voor je dat de komende tijd goed gaat
een lieve groet, ook voor Pita en Piet
Roald en Rianne -
25 Mei 2016 - 08:37
Lian Van De Meeberg:
Ho Wilma wat heftig allemaal , maar goed dat de dokter gekeken heeft zodat je nog even kan blijven en goed werk verrichten.
wat erg van zo'n kleine baby die het eerste levensjaar dan niet haalt ,maar het vele mooie werk verzacht de pijn dan weer een beetje.
Ik ben trots op jou voor wat je allemaal doet voor deze kinderen,dikke kus Lian -
25 Mei 2016 - 12:31
Hanny Van Der Zee:
Lieve dappere DODO,
Gaat het nog steeds goed met je ? Je maakt wel het een en ander mee. Het overlijden van zo"n kindje hakt er goed in. Voordeel van het kind zijn is, dat ze met elkaar weer dapper verder gaan.
Goed plan, dat muskietennet, niets zo erg als al die insecten om je heen. ik denk dat ik mij ook in zoiets ga hullen. Tegenwoordig allergisch voor alles wat zoemt .
wens je nog veel sterkte en vreugde met al je bezigheden ! Gilbert huppelt nog vrolijk rond. ! [Hij mist je wel hoor !] Dikke kus en liefs xxxx Hanny. -
25 Mei 2016 - 14:00
Bart En Els:
Hoi zus,
Heftige en pijnlijke tijd gehad. Gelukkig gaat het nu met jezelf weer wat beter.
Met de baby was ook erg zwaar.
In Kampala had je ook wel geluk dat het goed is afgelopen.
Wij wensen je veel sterkte. Groetjes. -
25 Mei 2016 - 16:44
Petronella:
wat een vervelende berichten, maar fijn dat het met jou weer beter gaat
knuffels van ons -
27 Mei 2016 - 09:53
Teun En Elly:
Hallo Wilma,
Wat een heftige week, en wat een indrukken. Fijn dat je weer wat opgeknapt bent.
We zullen voor je bidden.
Lieve Groetjes,
Teun en Elly. -
27 Mei 2016 - 22:19
Hanneke Van Es:
Hallo Wilma, wat een trieste berichten maar wat fijn dat het nu wat beter met je gaat en dat je de zorg voor die kleintjes toch weer op kan pakken.
Hopelijk gaat het steeds wat beter met je zodat je straks toch een beetje ontspannen in het vliegtuig kan zitten en anders neem je nog maar een spier verslappetje extra.
Geniet nog even van alle hulp die je daar mag geven en denk ook en beetje aan jezelf.
Dikke knuffel van ons.
Willem en Hanneke -
31 Mei 2016 - 10:50
Chantal:
Hallo Wilma,
Alle drie jou stukjes gelezen, nu maar eens een keer reageren.....
De 1e twee met plezier gelezen en zo fijn dat je daar zo warm wordt ontvangen, je 3e stukje triest.
Wat daar vast vaker zal gebeuren dat een jong kindje sterft blijft dat toch heftig.
Ieder kindje waar ook vandaan zou oud moeten worden, helaas is dat niet zo.
Gelukkig gaat het met jou spier beter (ik hoop dat t inmiddels helemaal over is) ik hoop dat je nog vooral mooie dingen mee mag maken. -
01 Juni 2016 - 21:24
Ellen Bartelen:
Lieve Wilma,
Ik krijg er gewoon kippenvel van als ik jouw verhaal lees over dat baby'tje dat gestorven is. Wat een verdriet, en tegelijk mooi om te lezen dat met juiste woorden ("je mag verdrietig zijn") ruimte wordt gegeven aan de kinderen om er te mogen zijn met hun emoties. Prachtig en o zo belangrijk.
Jouw bericht is van 24 mei en je bent al weer een weekje verder, dus ik hoop dat de medicatie en fysio nog steeds goed helpt. Wat ben je toch een topper dat je er daar voor al die mensen bent.
Lieve groet Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
