alle kinderen thuis met Kerstmis
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
25 December 2014 | Oeganda, Mukono
Alle kinderen gelukkig weer thuis met Kertsmis.
Naast alle voorbereidingen en uitvoeringen afgelopen week voor het Kerstfeest is er ook nog van alles met de kinderen gebeurd. Naast de normale ongevalletjes zoals kapotte knieën en diarree ( komt vooral bij de baby’s ook vaak voor ), zijn er ook nog kinderen naar het ziekenhuis geweest en dan niet zomaar maar ook 2 opnames. Joel, eerst een stukje uit de gebedsbrief van Pita over hem:
“ Sinds gisteravond ( 9 december ) hebben we er weer een zorgenkindje bij.
Hij heet Joel, dus plakken we er maar junior achter want we hebben al een Joel.
Joel heeft Spina Bifida( open ruggetje), een waterhoofd en zijn beentjes zitten niet goed.
Hij werd door zijn moeder achtergelaten in een kliniek in Kampala.
Hij had zijn inentingskaart bij zich en een notitie van z'n moeder dat ze hoopt dat God haar vergeeft, maar dat ze echt niet meer kan.
Joel was op 9 october geboren, en heeft waarschijnlijk nog niet zo lang een waterhoofd.
Ik kan me best voorstellen dat de moeder wanhopig is en geen uitweg zag.
Hier wordt Spina Bifida gezien als een vloek, een straf van de goden op een zonde van de moeder.
Nonsens natuurlijk ,maar je moet er maar tegen op moeten boksen.
We gaan nu op zoek naar een neuro chirurg om te proberen of hij een drain kan plaatsen en wat er verder aan te doen is.
Je hart breekt als je het hoopje ellende in je armen houdt en hij heel zielig huillt.
Omdat ik bij Pita in huis mag werken heb ik samen met de anderen ook voor hem mogen zorgen maar dat is toch wel erg heftig, niet de zorg dat lukt wel maar wederom de confrontatie dat dit zomaar nog kan in deze tijd, bij ons lag hij allang in het ziekenhuis en was al geopereerd, hier moest men eerst op zoek naar een neurochirurg die dat kon doen. Na een aantal telefoontjes een gevonden en naar dat ziekenhuis, testen en onderzoeken gedaan en vorige week maandag is hij opgenomen, maaar nergens in heel Uganda geen drain te krijgen terwijl de druk in zijn hoofdje dus maar blijft toe nemen. Hij is afgelopen maandag weer terug naar huis gekomen maar zonder drain en weer een groter hoofdje en hele slechte toestand. Zondag komt Tamar terug uit Nederland en zij heeft deze drain bij zich en als hij het volhoud kan hij dan hopelijk volgende week geholpen worden ( in het nieuwe jaar ). Wat wij nu nog doen is hem verzorgen ( heeft bijna geen kracht meer om zelf te drinken) en hem veel liefde geven. Heb dus al aardig wat gehuild om dit kind maar gelukkig kan en mag de emotie er hier ook zijn en ben je daarin niet alleen.
Afgelopen zaterdag belde Pita mij om 8.30 uur op om te vragen of ik mee kon naar het ziekenhuis, want Barbara, die al een aantal dagen koorts had, was nu zo ziek en kon haar hoofdje niet meer recht houden en als je het probeerde om weer naar voren te krijgen ging ze huilen van de pijn. In het ziekenhuis na een poosje gewacht te hebben kwamen we bij dezelfde dokter als van Patrick, die gelukkig gelijk actie ondernam. Zij kreeg direct een ruggeprik en er werd bloed geprikt zodat de onderzoeken gelijk van start konden gaan. Ook moest zij worden opgenomen. Wat dan weer confronterend is dat je op voorhand moet betalen, zowel de dokter als het laboratorium en toen ook nog een miljoen als voorschot voor de opname. Je zult geen geld hebben zoals de meeste mensen hier dan wordt je dus ook niet geholpen want een zorgverzekering kent men hier niet.
Nadat er een nurse kwam vanuit Noah’s Ark, in het ziekenhuis moet er nl altijd iemand zijn, dag en nacht, die voor de patiënt zorgt, konden wij terug maar toen was het al wel 16.30 uur. Een terugrit van 2.5 uur dus onverwacht een hele dag weg. Gelukkig kregen we dinsdag telefoon van de nurse dat ze terug mocht naar huis mede omdat er hier een kliniek is en men de medicijnen hier kan toedienen.
Patrick is ook weer terug geweest naar het ziekenhuis en de dokter was erg tevreden. Alle zelfs de kleinste stapjes zag hij als heel positief en leerde ons nu ook weer oefeningen om de reflexen van zijn mond te oefenen om zo te leren dat hij weer zelf gaat eten en niet meer via de sonde.
En ja hoor het kost ieder die hem verzorgd de nodige energie maaaaaar vandaag eerste kerstdag heeft hij zelf zijn hele flesje leeggedronken. Wij allemaal heel blij natuurlijk en ook zien we hem voor uitgaan wat betreft zijn interactie. Zo zie je dat er naast de zorgen ook hele mooie dingen te melden zijn over de kids.
Dit was het weer voor even. Wij hebben een hele mooie bijzondere kerstdienst gehad en gaan strakjes lekker bbq en.
Voor iedereen hele mooie Kerstdagen en alle goeds.
Wilma en Gilbert
Naast alle voorbereidingen en uitvoeringen afgelopen week voor het Kerstfeest is er ook nog van alles met de kinderen gebeurd. Naast de normale ongevalletjes zoals kapotte knieën en diarree ( komt vooral bij de baby’s ook vaak voor ), zijn er ook nog kinderen naar het ziekenhuis geweest en dan niet zomaar maar ook 2 opnames. Joel, eerst een stukje uit de gebedsbrief van Pita over hem:
“ Sinds gisteravond ( 9 december ) hebben we er weer een zorgenkindje bij.
Hij heet Joel, dus plakken we er maar junior achter want we hebben al een Joel.
Joel heeft Spina Bifida( open ruggetje), een waterhoofd en zijn beentjes zitten niet goed.
Hij werd door zijn moeder achtergelaten in een kliniek in Kampala.
Hij had zijn inentingskaart bij zich en een notitie van z'n moeder dat ze hoopt dat God haar vergeeft, maar dat ze echt niet meer kan.
Joel was op 9 october geboren, en heeft waarschijnlijk nog niet zo lang een waterhoofd.
Ik kan me best voorstellen dat de moeder wanhopig is en geen uitweg zag.
Hier wordt Spina Bifida gezien als een vloek, een straf van de goden op een zonde van de moeder.
Nonsens natuurlijk ,maar je moet er maar tegen op moeten boksen.
We gaan nu op zoek naar een neuro chirurg om te proberen of hij een drain kan plaatsen en wat er verder aan te doen is.
Je hart breekt als je het hoopje ellende in je armen houdt en hij heel zielig huillt.
Omdat ik bij Pita in huis mag werken heb ik samen met de anderen ook voor hem mogen zorgen maar dat is toch wel erg heftig, niet de zorg dat lukt wel maar wederom de confrontatie dat dit zomaar nog kan in deze tijd, bij ons lag hij allang in het ziekenhuis en was al geopereerd, hier moest men eerst op zoek naar een neurochirurg die dat kon doen. Na een aantal telefoontjes een gevonden en naar dat ziekenhuis, testen en onderzoeken gedaan en vorige week maandag is hij opgenomen, maaar nergens in heel Uganda geen drain te krijgen terwijl de druk in zijn hoofdje dus maar blijft toe nemen. Hij is afgelopen maandag weer terug naar huis gekomen maar zonder drain en weer een groter hoofdje en hele slechte toestand. Zondag komt Tamar terug uit Nederland en zij heeft deze drain bij zich en als hij het volhoud kan hij dan hopelijk volgende week geholpen worden ( in het nieuwe jaar ). Wat wij nu nog doen is hem verzorgen ( heeft bijna geen kracht meer om zelf te drinken) en hem veel liefde geven. Heb dus al aardig wat gehuild om dit kind maar gelukkig kan en mag de emotie er hier ook zijn en ben je daarin niet alleen.
Afgelopen zaterdag belde Pita mij om 8.30 uur op om te vragen of ik mee kon naar het ziekenhuis, want Barbara, die al een aantal dagen koorts had, was nu zo ziek en kon haar hoofdje niet meer recht houden en als je het probeerde om weer naar voren te krijgen ging ze huilen van de pijn. In het ziekenhuis na een poosje gewacht te hebben kwamen we bij dezelfde dokter als van Patrick, die gelukkig gelijk actie ondernam. Zij kreeg direct een ruggeprik en er werd bloed geprikt zodat de onderzoeken gelijk van start konden gaan. Ook moest zij worden opgenomen. Wat dan weer confronterend is dat je op voorhand moet betalen, zowel de dokter als het laboratorium en toen ook nog een miljoen als voorschot voor de opname. Je zult geen geld hebben zoals de meeste mensen hier dan wordt je dus ook niet geholpen want een zorgverzekering kent men hier niet.
Nadat er een nurse kwam vanuit Noah’s Ark, in het ziekenhuis moet er nl altijd iemand zijn, dag en nacht, die voor de patiënt zorgt, konden wij terug maar toen was het al wel 16.30 uur. Een terugrit van 2.5 uur dus onverwacht een hele dag weg. Gelukkig kregen we dinsdag telefoon van de nurse dat ze terug mocht naar huis mede omdat er hier een kliniek is en men de medicijnen hier kan toedienen.
Patrick is ook weer terug geweest naar het ziekenhuis en de dokter was erg tevreden. Alle zelfs de kleinste stapjes zag hij als heel positief en leerde ons nu ook weer oefeningen om de reflexen van zijn mond te oefenen om zo te leren dat hij weer zelf gaat eten en niet meer via de sonde.
En ja hoor het kost ieder die hem verzorgd de nodige energie maaaaaar vandaag eerste kerstdag heeft hij zelf zijn hele flesje leeggedronken. Wij allemaal heel blij natuurlijk en ook zien we hem voor uitgaan wat betreft zijn interactie. Zo zie je dat er naast de zorgen ook hele mooie dingen te melden zijn over de kids.
Dit was het weer voor even. Wij hebben een hele mooie bijzondere kerstdienst gehad en gaan strakjes lekker bbq en.
Voor iedereen hele mooie Kerstdagen en alle goeds.
Wilma en Gilbert
-
25 December 2014 - 13:01
Geke:
Hoi daar heel ver weg,
Wat een heftig verslag Wilma!
Mooi dat jullie toch ook daar het kerstfeest samen mogen en kunnen vieren. Maak er met alle kindjes en volwassenen een prachtig feest van!
Wij wensen jullie hele goede dagen en voor alle mensen van Noah's Ark een geweldig, hoopvol en dankbaar 2015!
Liefs Anne &Geke op -
25 December 2014 - 14:11
Kees Reijngoudt :
Hoi Wilma Gilbert,
Goede kerstdagen.
Kees Reijngoudt Verzonden -
25 December 2014 - 14:25
Marian Van Bavel:
Wat een heftig verhaal Wilma, en wat een andere wereld.
Ik wens jullie hele fijne kerstdagen ,en voor straks een hele goede en veilige terug reis.
Ik ben erg benieuwd naar al je andere verhalen.
Lieve groet, Marian van Bavel. -
25 December 2014 - 14:31
José Verbunt:
om te beginnen wil ik iedereen hele fijne Kerstdagen wensen.
Mooi verhaal maar iid triest dat het zo moet gaan. Wat zijn we dan toch bevoorrecht hier in Nederland.
Heel veel geluk en gezondheid voor allemaal bij Noah's ark.
Liefs Jose -
25 December 2014 - 15:00
Hanny Van Der Zee:
Tjonge Wilma, jullie maken wat mee, die weerloze kinderen en zo kwetsbaar. Geweldig dat je mag en kan helpen.
Fijn dat het een mooie kerstdienst was. Ik heb ze hier beiden gemist vanwege een griep. Blaf alles aan elkaar.
Verder nog fijne dagen , goede jaarwisseling en veel heil en zegen voor 2015.
Hartelijke groet aan allemaal, liefs Hanny. -
25 December 2014 - 17:13
Corrie En Rien:
hoi Wilma en Gilbert
Wat een heftig verhaal, het lijkt me straks best moeilijk om die kleintjes achter te laten. Iedereen wil zulke kinderen een goede toekomst bieden. We hopen voor jullie dat je het een plaats kan geven wanneer jullie weer in Nederland zijn. We hopen jullie weer veilig in Nederland te kunnen begroeten. Verder nog alle goeds voor iedereen. -
25 December 2014 - 20:12
Corrie Warnar:
ik heb bewondering voor jullie dat je dit werk kan doen.
Fijn kerstfeest en een Gezond en Gelukkig 2015.
Groetjes Corrie Warnar -
25 December 2014 - 22:20
Jantje:
Lieve Wilma en Gilbert,
In de eerste plaats wens ik jullie gezegende kerstdagen en een gezond 2015!
Het heeft even geduurd voordat ik reageerde op jullie verhalen, maar soms kan het even niet anders.
Veel verhalen, met inderdaad enorme tegenstellingen, wat je enorm leert relativeren, begrijp goed dat het heel tegenstrijdig is met wat we hier in Nederland kennen en dat het veel emoties oproept.
Fijn dat de mensen geholpen worden door voedselpakketten en dat er hulp gezocht wordt voor de kinderen die het zo hard nodig hebben.
Goed dat jullie daar zo je energie en tijd geven om de helpende hand te bieden, denk dat het soms ook anders voelt, omdat je wel meer zou willen doen dan in je vermogen ligt of dat in het land meer mogelijkheden zouden zijn om kinderen en gezinnen te helpen.
Wens jullie nog een hele goede tijd toe en veel sterkte in alles waar jullie voor staan.
Hartelijke groet,
Jantje
-
25 December 2014 - 23:39
Ans Tak:
Jeetje Wilma, wat heftig allemaal.
Hopen dat Joel snel geholpen kan worden, het lijkt me niet om aan te zien!
Ondanks alles wens ik jullie fijne feestdagen toe!
Groetjes Ans tak. -
26 December 2014 - 00:28
Kim:
Hoi Wilma,
Wat een indrukwekkend verhaal weer wat je hier hebt geschreven.
Ondanks de soms lastige situaties, zijn er gelukkig ook mooie dingen die je meemaakt en kunt betekenen voor de mensen daar. Jullie mogen maar trots zijn op jezelf!
Ik wens jullie nog fijne feestdagen!
Groetjes, Kim -
26 December 2014 - 11:32
Jac:
Beste Wilma en Gilbert,
Wat een situatie daar.
En wij hier in onze rijke wereld maar klagen, terwijl we ons absoluut geen voorstelling kunnen maken van wat daar in o.a. Uganda gebeurt.
Ik heb diepe bewondering voor jullie werk daar en zeker ook voor je zoons die er ook hun steentje aan hebben bijgedragen.
Hartelijke groet,
Jac de Hoon -
26 December 2014 - 12:35
Hanneke Van Es:
Wat een ontzettend triest verhaal maar wel fijn dat jullie hier je steentje aan bij kunnen dragen.
Sterkte met jullie werk en ook met het verwerken van al dit verdriet, gelukkig kunnen jullie ook genieten van al de prachtige resultaten die er bij jullie tot stand zijn gekomen.
Nog een prettig verblijf toegewenst en live groeten van ons samen.
Willem en Hanneke -
26 December 2014 - 14:10
Mieke:
In heel Uganda geen drain te krijgen??
Het is goed dat je je blijft focussen op het kind, want ik word er toch ook wel boos om.
Dit mag toch niet gebeuren!
Wat zal die moeder door een hel gegaan zijn, om zo'n ziek kindje achter te laten.
Wilma, alle tranen die je laat lopen zijn Gods tranen om al dat onrecht.
We hopen, dat je je gesterkt mag voelen door alle betrokkenheid die wij met elkaar tonen via dit medium.
Het ga jullie goed daar en veel sterkte met het langzaam loslaten i n de voorbereiding vd thuisreis
Liefs Mieke -
26 December 2014 - 22:52
Gezin Slaats:
Tjeempie, jullie maken in 1 dag meer mee dan een heel jaar hier in Nederland!
We vinden het ontzettend knap dat je je zo gigantisch inzet voor al die arme kindjes. Ja, we hebben het goed hier. Wij wensen jullie een mooi, gezond en gelukkig 2015 toe vanuit ons rijke landje.
Dikke kus van Theo, Olga en Bas. -
27 December 2014 - 10:41
Carin De Korte:
Lieve Wilma en Gilbert,
Ook hier lopen de tranen over mijn wangen. Wat heftig weer allemaal.
Gelukkig is er altijd weer een lichtpuntje. Ik hoop dat Tamar op tijd mag zijn voor de kleine Joel.
Wat ontzettend fijn dat het beter gaat met Patrick, het zal nog een lange weg zijn, hij gaat de goeie kant uit.
We leven met jullie mee.
Hele lieve groetjes van Ben en Carin -
27 December 2014 - 13:28
Ad En Jannie:
Wat aangrijpend allemaal, ook ik krijg er kippevel van. wat is t,dan toch oneerlijk verdeeld. nogmaals petje af, voor jullie inzet. Lieverds wij wensen jullie een mooi en liefdevol nieuwjaar toe. xxxxxxxx ad en jannie. -
27 December 2014 - 17:15
Petro:
Wat weer een aangrijpend verhaal zeg, maar er klinkt ook altijd de hoop door
Mooi dat je/jullie daar een stukje in kunnen bijdragen
Ben benieuwd hoe de jaarwisseling daar gaat
Alvast voor 2015 een verwachtingsvol en inspirerend jaar
een lieve groet van ons
KUS Petro
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
