Alweer een paar weken thuis
Door: wilmawelten
Blijf op de hoogte en volg Wilma
03 Februari 2011 | Nederland, Amsterdam
Al weer een aantal weken thuis.
Het was ontzettend fijn om iedereen weer te zien, want ondanks dat er daar veel gebeurde heb ik toch ook wel momenten van heimwee gehad. De eerste dagen stonden in het teken van iedereen weer zien en te vertellen over mijn reis.
Maar na het weekend weer aan het werk en voor ik het in de gaten had zat ik weer in het ritme en was het Afrikaanse motto “morgen weer een dag” weer weg.
De eerste weken heb ik al veel kunnen vertellen hoe het mij vergaan is in Noah’s Ark.
Maar die verhalen waren dan ook de dingen die het meeste indruk op mij hadden gemaakt. Noah die op kerstavond gevonden was, dat er 2 kindjes van 7 maanden met spoed naar het ziekenhuis moesten vanwege ernstige ondervoeding ( 3 kg ) en waarvan er eentje terwijl ik daar was gestorven is, de mensen in de village die ‘s morgens niet weten of ze die dag eten hebben.
Maar ook de mooie en leuke dingen. De prachtige natuur, de blijde gezichtjes met Kerstmis toen ze nieuwe kleren en schoenen kregen, het bakken van bijna 2000 oliebollen, de geboorte van een baby in de kliniek waarbij alles goed was gegaan en de wetenschap dat deze moeder met haar kindje nog 2 jaar lang om de 14 dagen naar de kliniek mag komen voor controle, voorlichting en inentingen.
Toch was het maar goed dat ik iedere avond geschreven had, want dat ik ook een aardbeving heb meegemaakt was ik al weer kwijt.
Nadat ik alles weer eens heb doorgelezen weet ik het helemaal zeker, “dit was goed”.
Ik heb nog meer respect gekregen voor de medewerkers.
Een 5 daagse werkweek hebben ze geen van allen, want als er ’s nachts een kindje ziek wordt staan ze bij Pita en Piet binnen, privacy kennen ze niet.
Maar ook voor de andere medewerkers, Reny, Renske, Warnick en Maryline. Zij hebben alles opgegeven en zijn daar gaan werken zonder salaris of enige sociale voorziening. Wat een vertrouwen hebben die.
En ik heb met eigen ogen gezien dat het geld (wordt gecontroleerd door de ANBI} en de spullen die wij hier verzameld en opgestuurd hebben goed terecht zijn gekomen.
Op Noah’s Ark was een grote openheid en ik kreeg op alle vragen die ik had (en dat waren er nogal wat) een antwoord. Ook heb ik veel gefilmd en foto’s gemaakt.
Ivo Krijnen is momenteel bezig om van alle stukjes een prachtige film te maken die ik straks weer kan gebruiken bij de presentaties.
Want een ding is zeker, loslaten zal dit me niet en wij blijven dan ook spullen die zij goed kunnen gebruiken verzamelen en opsturen. Ook zal ik presentaties blijven geven
(06-20547477) maar nu met eigen film en foto’s.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die mij op wat voor manier dan ook gesteund heeft.
Hartstikke bedankt, mijn droom heb ik waar kunnen maken.
Wilma
Het was ontzettend fijn om iedereen weer te zien, want ondanks dat er daar veel gebeurde heb ik toch ook wel momenten van heimwee gehad. De eerste dagen stonden in het teken van iedereen weer zien en te vertellen over mijn reis.
Maar na het weekend weer aan het werk en voor ik het in de gaten had zat ik weer in het ritme en was het Afrikaanse motto “morgen weer een dag” weer weg.
De eerste weken heb ik al veel kunnen vertellen hoe het mij vergaan is in Noah’s Ark.
Maar die verhalen waren dan ook de dingen die het meeste indruk op mij hadden gemaakt. Noah die op kerstavond gevonden was, dat er 2 kindjes van 7 maanden met spoed naar het ziekenhuis moesten vanwege ernstige ondervoeding ( 3 kg ) en waarvan er eentje terwijl ik daar was gestorven is, de mensen in de village die ‘s morgens niet weten of ze die dag eten hebben.
Maar ook de mooie en leuke dingen. De prachtige natuur, de blijde gezichtjes met Kerstmis toen ze nieuwe kleren en schoenen kregen, het bakken van bijna 2000 oliebollen, de geboorte van een baby in de kliniek waarbij alles goed was gegaan en de wetenschap dat deze moeder met haar kindje nog 2 jaar lang om de 14 dagen naar de kliniek mag komen voor controle, voorlichting en inentingen.
Toch was het maar goed dat ik iedere avond geschreven had, want dat ik ook een aardbeving heb meegemaakt was ik al weer kwijt.
Nadat ik alles weer eens heb doorgelezen weet ik het helemaal zeker, “dit was goed”.
Ik heb nog meer respect gekregen voor de medewerkers.
Een 5 daagse werkweek hebben ze geen van allen, want als er ’s nachts een kindje ziek wordt staan ze bij Pita en Piet binnen, privacy kennen ze niet.
Maar ook voor de andere medewerkers, Reny, Renske, Warnick en Maryline. Zij hebben alles opgegeven en zijn daar gaan werken zonder salaris of enige sociale voorziening. Wat een vertrouwen hebben die.
En ik heb met eigen ogen gezien dat het geld (wordt gecontroleerd door de ANBI} en de spullen die wij hier verzameld en opgestuurd hebben goed terecht zijn gekomen.
Op Noah’s Ark was een grote openheid en ik kreeg op alle vragen die ik had (en dat waren er nogal wat) een antwoord. Ook heb ik veel gefilmd en foto’s gemaakt.
Ivo Krijnen is momenteel bezig om van alle stukjes een prachtige film te maken die ik straks weer kan gebruiken bij de presentaties.
Want een ding is zeker, loslaten zal dit me niet en wij blijven dan ook spullen die zij goed kunnen gebruiken verzamelen en opsturen. Ook zal ik presentaties blijven geven
(06-20547477) maar nu met eigen film en foto’s.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die mij op wat voor manier dan ook gesteund heeft.
Hartstikke bedankt, mijn droom heb ik waar kunnen maken.
Wilma
-
03 Februari 2011 - 20:56
Coby Mangnus:
Hallo Wilma .
Zo te lezen is het een mooie en een emotionele reis geweest , maar niet voor niets je hebt er veel voor gedaan.
KNAP HOOR .
Ben benieuwt naar de foto's en film .
Groetje's Coby & Fabiënne Mangnus. -
03 Februari 2011 - 21:36
Nico:
Wat mooi!
Hoop jullie gauw weer 'ns te zien.
Liefs, ook van Dorine! -
04 Februari 2011 - 00:04
Rianne En Roald:
Prachtig om je verslag te lezen. Het doet ook ons goed. We zullen je blijven steunen. Zijn erg benieuwd naar je foto's en film. Laat even weten wanneer je ze laat zien misschien komen we dan wel jou kant op groet Rianne en roald. -
04 Februari 2011 - 06:30
Fam.Buinsters:
Wat hebben wij het toch goed in Nederland. En soms klagen we ook nog over dingen die in vergelijking met Uganda, Haïti ...en zo nog vele landen heel klein en nietig overkomen. -
04 Februari 2011 - 07:32
Ger De Neve:
Heel goed gedaan, lief vrouwke.
Met jouw eigen verslag heb je heel goed jouw gevoelens weergegeven en ons in ons soms toch wel (letterlijke en figuurlijk gesproken) "kille"Nederland aan het denken gezet: Waar gaat het nu ECHT om in het aardse.
Hartelijke groet,
Ger -
04 Februari 2011 - 18:36
Petro:
Mooi om te lezen
'k ben trots op je
lieve groetjes, Petro -
05 Februari 2011 - 10:00
Rina En René:
Dit hoofdstuk van het boek is afgesloten ......
Gewoonlijk zijn er meerdere hoofdstukken in een boek .....
Well done Wilma!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
